یَا مَلْجَأَ الْعَاصِینَ

اى پناه عاصیان.

یَا ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ
ای کسی که دارنده امن و امان هستی.

یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ
ای کسی که مهربانی‌اش بر خشم و غضبش پیشی گرفته.

یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ یَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِیحَ
ای خدایی که زیبایی‌ها را آشکار می‌کند و زشتی‌ها را می‌پوشاند. 

یَا هَادِیَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ
ای هدایتگر آنکه از تو هدایت می طلبد.

یَا مُغْنِیَ مَنِ اسْتَغْنَاهُ
ای بی‌نیاز کننده هر که از تو غنا خواهد.

یَا مَنْ یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُعِزُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُذِلُّ مَنْ یَشَاءُ: خدایا تو کسی هستی که هر که را بخواهی عذاب می‌کنی و هرکه را بخواهی می‌بخشی. هرکه را بخواهی عزیز می‌کنی و هرکه را بخواهی ذلیل می‌کنی.

(فرازهایی از دعای جوشن کبیر)